drugie życie

Czy Ktoś się spodziewał?
No bo taka ja na przykład nie…
Konkursów było tu tak wiele. Pytań do nich prostych, czasami do wymyślenia, też sporo.
I czy to akurat pytanie miało w sobie coś łatwego? 
A wręcz przeciwnie..
I do wygrania bordowego volvo z napędem na 4 nie było..
A jednak…
Wieczorami czytając Wasze odpowiedzi uświadamiałam sobie jedno..
Choć mijają lata, wieki całe, w pragnieniach ludzkich nie zmienia się nic..
Choć świat się zmienia. Choć podobno pędzimy za dobrobytem. Konsumpcjonizm.
Choć od takich stu lat zmieniło się o wszechświat cały..
Te pralki, zewnętrzne dyski, kina 6D i apteki pełne leków na uspokojenie..
Okazuje się, że w ludziach i ich największych potrzebach nie zachodzą żadne zmiany..
Czasami się uśmiałam, z ludzkiej fantazji, zdolności ubrania myśli w słowa..
Najczęściej wzruszałam..
I dawno, oj dawno w moim życiu nie dało mi tak do myślenia..
Okazuję się, że człowiek przeczyta ludzkie pragnienia i uświadamia sobie, a może bardziej, potrafi już rozłożyć swoje życie na części pierwsze… a potem zastanowić się jak poskładać od nowa. Już znacznie lepiej.

Sto lat temu Ktoś zapisał wyznanie umierającego starca. O tym, co by zrobił/zmienił gdyby urodził się na nowo…
Mówił o czasie z ludźmi, o korzystaniu z dziś (nie rozpamiętywanie wczoraj i planów na jutro), mówił o zwykłych przyjemnościach…
Sto lat później 111 osób napisało u mnie o tym co by chcieli zrobić/zmienić mając drugie życie…
Hmm… prawie każdy z nich ma takie same potrzeby…
Ludzie XXI wieku marzą i pragną ludzi, czasu dla ludzi najbliższych. Chcieliby mieć więcej dzieci, większe rodziny. Chcieliby więcej podróżować. Zwiedzać świat. Wyprowadzić się na wieś, mieszkać w Bieszczadach.
Poświęcać się dla innych… Ktoś marzy by zostać chirurgiem, a Ktoś inny otworzyć ośrodek dla dzieci z autyzmem. Niektórzy chcą swoje drugie życie oddać innym.
Żałują niedokończonych z najbliższymi rozmów, niewypowiedzianych Im słów. Niewyznanej miłości.
Ludzie XXI wieku żałują że się za łatwo poddali w dążeniu do swoich planów. Najczęściej ze względu na opinię innych.  Żałują zaniechania pasji i hobby. Tańca, gry na fortepianie, fotografii..
Bo jak pisze Jasmina „spełnione marzenia nie mają ceny”.
Ludzie żałują, że nie mieli siły i odwagi ich spełniać. Najczęściej przez to że zakopały się w pieluchach.

Dzieci kiedyś podrosną i wyfruną, a te niespełnione kobiety umrą niespełnione, myśląc i wierząc, że wychowanie dzieci to była ich misja i plan na życie..
Myślę, że wychowanie dziecka to najtrudniejsze zadanie w naszym życiu, to najważniejsza misja..
Jednak, nie jedyna. Sama w sobie, będąca jedną misją, nie jest pełna.
Jeżeli chcesz uszczęśliwić swoje dzieci, pozwól patrzeć Im w dorosłym życiu na spełnioną Mamę.
Spełnioną naprawdę, nie tylko wmawiającą sobie spełnienie..
Spełnieniem może być scena jak i kawałek ogródka.
Dla każdego to coś innego. Ważne by być ze sobą szczerym. Nie oszukiwać się i nie wmawiać sobie..
A czasami podążyć za spełnieniem by się dowiedzieć że wcale nim nie było..
Jednak nigdy nie docenimy codzienności tak, jak wtedy gdy jej na chwilę nie utracimy..
Np w tej gonitwie za zrealizowaniem drugiego życia.

Myślę, że lektura tych wszystkich komentarzy jakie się tam pojawiły byłaby wielką terapią.
Dodaje siły, pokory. Pobudza tęsknotę i chęci.
Odnawia nadzieję. Daje wiarę.
Opublikuję tutaj kilka z nich. Wyrywkowo. Choć chciałoby się skopiować wszystkie..

Pisali różnie…
Czasami zwyczajnie wróciliby na chwilę pod remizę z młodości..

„Wymknęłabym się też na dyskotekę w remizie, na którą nie wolno mi było chodzić, żeby postać choć chwile z chłopakiem, w którym się podkochiwałam, a on był starszy, miał pięknie niebieskie oczy i jeździł białym cinquecento.
Poszłabym też na prawdziwe wagary, takie na cały dzień, ze wszystkich lekcji i siedziałabym za bieckimi murami i patrzyła na pociągi.
Potem trochę bym podrosła i zaparłabym się na wszystkie świętości, że będę aktorką i zdawałabym do PWST w Krakowie do momentu, kiedy przyjęliby mnie nawet dlatego, żeby nagrodzić upór. I grałabym na tych zakurzonych scenach, które tak pięknie pachną, chowałabym się za kurtyną cięższą niż wszystko, co znam, a po próbach paliłabym papierosy. Więcej papierosów.
Kupiłabym sobie też sukienkę, która tak bardzo mi się podobała, ale odmawiałam jej sobie wiecznie myśląc o obowiązkach.
Nie wstydziłabym się śpiewać na Plantach.
I powiedziałabym mojej przyjaciółce, że jest piękna. Nigdy jej tego nie powiedziałam. Tak mi się wydaje.
Ale tak naprawdę, to po prostu częściej bym się uśmiechała. Do ludzi.” Gina

Albo by coś w tej przeszłości zmienić..

„chciałabym tylko w dzieciństwie nie mieszkać w sąsiedztwie wujka znęcającego nad rodziną…
chciałabym żeby moja babcia była milsza dla mamy
żeby rodzice mieli więcej życia dla siebie
żeby żyli
mimo to…
….dzieciństwo to najpiękniejsze wspomnienia jakie mamy…
mimo wszystko” Ania

„Jak bym mogła gdzieś tam równolegle żyć innym życiem uszytym na miarę moich pragnień, niespełnionych życzeń to chciałabym wkleić sobie do tego drugiego życia mądrego i dobrego Tatę. Takiego Tatę ciepłego, głaskającego, wyganiającego złych chłopaków z mojego pokoju. Tatę, który by zawsze gdzieś tam był w okularach zaczytany w fotelu, gotowy wysłuchać i łzy zetrzeć zapracowanym kciukiem. Takiego Tatę, który by załatał te moje dziury niekochane i lęki powklejane. Chciałabym też w tym drugim moim życiu częściej uśmiechniętą Mamę i dla niej też więcej przytulania, żeby umiała potem mnie z ramion nie wypuszczać. Żeby ze mną dużo rozmawiać chciała i żeby chciała bardziej i częściej być po prostu w domu, w ciszy, obok mnie. Mniej samotności, mniej złości, mniej krzyku i strachu. Mniej hałasu. Więcej beztroski, rozmów, dotyku dobrego, ciszy, akceptacji, bliskości. A potem jakbym to już dostała to bym wróciła do mojego pierwszego życia. I może bym bardziej umiała tę miłość dawać i przyjmować. I może by mniej się bała, że z kimś za blisko można być i bardziej ufała, że daleko też może być bezpiecznie. I może wtedy byłoby łatwiej być matką i żoną. Ale jakbym to drugie życie miała, to czy w ogóle bym się nad tym zastanawiała?”  Rudbekia

Tak wiele ludzi, chciałoby przywrócić Komuś życie..

„W innym życiu byłabym mamą Franka.
Wrócilibyśmy tu.
-mama Felka” Marta

„W nowym życiu, tego dnia… odmówiłabym dziecku spaceru po lesie.
Jaki rozmiar pieluszek potrzebuje dziesięciolatek? Ile kosztuje nowy wózek inwalidzki, sprzęt rehabilitacyjny i ortopedyczny?
Jak karmić przez rurkę? Jak odsysać drogi oddechowe? Jak przytulić, podnosić, przenosić i masować 30 kg bezwładne ciałko, tak by nic i nigdy nie bolało?
Znam odpowiedzi.
A chciałabym być ich nieświadoma.
Dlatego, tego feralnego dnia, w nowym życiu nie poszłabym z dzieckiem na spacer.
Nie byłoby diagnozy. Wyroku. Odkleszczowego zapalenia mózgu.” Iw.

„chciałabym być tą samą Martą, córką najwspanialszej mamy na świecie, mamy mądrej, pogodnej radosnej (a nie smutnej, pełnej lęku, depresji, niedocenianej przez męża, schorowanej). chciałabym zabrać ją do restauracji, tak by ktoś inny mógł jej podać obiad, chciałabym zabrać ją w podróż samolotem (bo nigdy nie była), kupić jej piękną sukienkę i buty (bez sprawdzania ceny), przytulić się i być zanim umrze”  mama dziewczyn.

„W tym drugim życiu.. świeżo po maturze.. właśnie wtedy.. w ta pamiętna noc.. pojechałabym inną drogą albo może tą samą tylko trochę wolniej? Może wróciłabym sie po torebkę, która zostawiłam w restauracji? Wtedy nie byłoby tego wypadku, a mój Tata teraz mógłby zobaczyć swoją ukochaną wnuczkę. Myśle, że oszalałby na jej punkcie. A ja może tez byłabym inna osoba, bez wyrzutów sumienia..” Karolina

„Chciałabym …. obudzić się O 5 rano dnia pewnego pięknego czerwcowego dnia dwa lata temu gdy mój mąż wyjeżdżał w podróż Sluzbowa
Zawsze się budziłem …tym rezem tak nie było …. nie powiedziałam mu ze Go kocham i żeby na siebie uważał ….
Żyje , pracuje , mam dwie cudowne córki …ta myśl ,ze wtedy nie obudziłam się nie daje mi spokoju
Nigdy nie wiemy co nas czeka i ze z kimś rozmawiamy ostatni raz
Życie jest tak kruche” Paulina

„A ja w drugim zyciu chciałabym zobaczyć jakie byłyby moje dzieci, gdyby były zdrowe. Jak wyglądałoby życie oparte na wyjazdach na wycieczki, na wakacje, zamartwianiu się czy zdążę wrócić z pracy, żeby zawieźć syna na kolejny wybrany przez niego kurs, warsztaty albo po prostu na imprezę do kolegów. Jakby to było gdybym poszła z najmłodszym do obuwniczego trzymając go za rączkę razem wybieralibysmy wygodne buciki, to znaczy ja bym wybierała, a on biegałby po całym sklepie ?
Kiedyś wyobrażałam sobie synów, jak wracają we trzech ze szkoły. Rozbawieni, przeżywają jakąś grę albo koleżankę z klasy, a potem wygodłodniali wpadają do domu i wpylają obiad żądając dokładki ?
Wyobrażałam sobie też, że już jako dorośli mężczyźni przyjeżdżają do mnie na święta, a ja muszę nakarmić rozbrykane wnuki ?
Jeden syn na pewno wnuków mi nie da. Drugi może być na zawsze zależny ode mnie, w trzecim pokładam nadzieję i żeby mi nie prysła ta nadzieja chucham na niego i dmucham ?
Pozdrawiam wszystkie marzycielki!
Z niektórymi z Was dzielę marzenia (choć zeszły one na dalszy plan..)” R.

By nie żałować..

„Chciałabym być grzeszna, niegrzeczna, niepoukładana, szalona… Żyć tylko chwilą, balować, imprezować, kochać, rozkochać, smakować, uwodzić… Nie spać, nie jeść… Zmieniać pracę, fryzury… Szybko, szybko. Intensywnie. Coraz prędzej. Jeździć jak wariat. Rozbijać się. Zaciągać.Nosić szpilki, mini i stringi. Mieć tatuaż. Mówić co myślę. Nie przeżywać. Nie żałować. Szybko. Szybko. Coraz prędzej. Chciałabym wszystko kim nie jestem. Kim nie będę. Kim nie umiem. Żeby wartość podnieść swą. I docenić. I pokochać. Ale bym żałowała, żem szansę taką zmarnowałam na to drugie życie. Więc chciałabym (jeśli czas cofnąć by można) poznać Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Poznać. Rozpamiętać. Przytulić. Ucałować. Rozkochać się.” Paulia.

Różne można chcieć życia..

„Otwieram oczy. Zwykły pokój, lozko pietrowe. Za oknem odgłosy budzącego się miasta. Na dole w kuchni gra radio mama chyba już po raz któryś krzyczy: Zuza wstawaj wreszcie bo cie sila z tego lozka wyciągnę.
Nie chce otwierać oczu, naciaglam koldre na głowę jeszcze trochę pośpię… taki piękny miałam sen. Tanczylam lekko na wielkiej scenie, bili mi brawo….
Zuuuuza ostatni raz mówię i stracę cierpliwość.
Mama dziś ma dziwny kolor chyba jest zmartwiona bo widzę ja na szaro… Nie będę patrzeć.
Uniform szkolny, gdzie moja skarpetka nie naloze bluzki jak nie ma skarpetki …. mammo gdzie skarpetka?!!!!
Cześć siostra idziemy do kina?.. tak pojdziemy. Może jutro ( dwie kredki prowadzą dyskusję zaciecie)
Zuuuza za chwile przyjedzie taksowka a nie jadlas sniadania ubierz się wreszcie, krzyczy mama.
Przy stole w pokoju siedzi siostra a dwaj bracia biegają roznoszac wszędzie zabawki. Asia jest dziś jakas czerwona nie lubię jej jak jest czerwona jest niedobra jak jest czerwona.
Nazywam się Zuzia mam trzynascie lat, mam zespol Downa, widze ludzi w kolorach
Chciałabym przeżyć jeden dzień w skórze mojej córki. Czuć, widzieć i zrozumiec jej świat.” Izabela

Niektórzy żałują, że pozwolili Komuś odejść.. Że nie próbowali wystarczająco mocno. Zbyt łatwo odpuścili..  a może chcieli naprawiać nie tam gdzie naprawdę kulało..

„Dupek, dupek, palant i egoista, ale największy z niego jednak dupek. Tak myślałam, tak mowilam, ale słowa te rzucone do ściany, do siebie samej przed lustrem i jemu prosto w oczy wcale nie dawały ulgi i wytchnienia. Na serce lżej też nie było. Co tam druga, czy trzecia szansa dawane bez ustanku, łzy w rękach wylane i prozna nadzieja na coś lepszego. Odeszlam bezpowrotnie i ostatecznie. Ze niby wyzwolona i konsekwentna, a teraz łzy nie płyną tylko serce rozpaczą, słowa na wiatr nie rzucane, a w środku żal tlumiony. Człowiek jakiś taki samotny na świecie się wydaje, gdvtymczasem przeludnienie w niektórych momentach. Brakuje tego uśmiechu na przywitanie, tej radości z oczu płynącej. W drugim życiu tak szybko bym nie odpuscila tej drugiej polowce, nie puscilabym ręki która tak przecież kocha, wzrok nie pozwoliłby odejść. Historia jak miliony takich każdego dnia, chociaż wydawało mi się, że spotkało mnie najgorsze zło świata, żyć bez Niego. Po co jednak czekać nadzieja na drugie zycie i na powrót do przeszłości. Po cóż zadreczac się i cierpieć z miłości. Nie będę czekać, oj nie. Wiecie co? Zadzwonię do niego, bez wyrzutów czy tłumaczenia się. Powiem krótko „nie zamierzam czekać do drugiego życia żeby moc znów zobaczyć ta radość i miłość wymalowanw na twojej twarzy” i tylko mam nadzieję że, nie wie o tym konkursie, bo jeszcze będzie mi kazał czekać do tego drugiego zycia” Beata

I takie piękne klasyczne marzenia..

„Chciała bym być kowbojem w dalekiej Ameryce ujeżdżać dzikie rumaki. Mieszkać na ranczo takim z prawdziwego zdarzenia, gdzie w domu ogromny kamienny kominek, kuchnia z wielkim stołem i ten bujany fotel na werandzie, obok którego zostawiała bym swoje ubłocone kowbojki, wracając z kilku dniowego spędu bydła. I patrzyła na kolejny zachód słońca przy najcudowniejszym dźwięku, rżenia zmęczonych i szczęśliwych koni, chłonęła bym zapach ich spoconej sierści. Obok mnie pewnie usiadł by mój wierny przyjaciel, pies który dzielił by ze mną trudy i troski codziennego życia. Dumała bym nad dobrze spędzonym czasem i wdzięcznością za każdą chwilę. I zapewne wpisała bym w to moje obecne życie z dwoma synami i tą wyczekaną córeczką w drodze. Z mężem który sprawdza się w każdej sytuacji życiowej i coś czuję, że nikt z nas już by nie chciał wracać.” Marta

„A ja bym chciała być mężczyzną ? ….serio na jeden dzień
Chciałabym nie musieć golić nóg i móc używać męskich perfum
Chciałabym nie farbować włosów i nie wklepywać tych wszystkich kremów
Chciałabym nosić bojówki z wypchanymi kieszeniami i mieć duże tatuaże
Chciałabym nie mieć dylematów przed szafą i nie nosić modelujących majtek
Chciałabym podejmować szybko decyzje i nie mieć gorszych dni
Chciałabym nie beczeć na filmach i nie schylać nad każdym kotem
Chciałabym podrywać kobiety i chodzić z nimi na randki
Chciałabym kupować im kwiaty i obsypywać prezentami
Chciałabym zobaczyć świat oczami mężczyzny…serio ale tylko na jeden dzień” aneta.c23

„Chciałabym tak bardzo bardzo być żoną Elvisa Presleya! Marzyłam o tym gdy byłam nastolatką i teraz znów to marzenie powróciło? a ja już mam swojego męża, a Elvisa już nie ma więc jeśli mogę dostać drugie życie to chcę je spędzić u jego boku. Chcę zobaczyć jak to jest żyć z kimś takim jak on, słuchać na żywo jego piosenek, które oczywiście śpiewałby dla mnie, zabawić się do upadłego na niejednej imprezie, a on byłby dobry, najlepszy, najwspanialszy jak to w marzeniach nastolatki bywa??❤a któregoś wieczoru sama w domu i zmęczona sławą męża przeglądałabym blogi, znalazłabym ten konkurs i wybrałabym tym razem zwyczajnego faceta i życie na wsi z dala od ludzi?” Priscilla

I Ania co stała się poradą dla czytelniczek… Studentka naturoterapii.
Ach, ile przy zwykłym konkursie może się nawiązać dialogów. Porad. Pocieszeń. Wsparć.
Za każdym razem jak dzieciak się rozklejam gdy myślę.. „Jula, Ci ludzie wchodzą na Twojego bloga, to twoi czytelnicy. Ty Ich zgromadziłaś.” Ale aż tylu, aż takich…? Dacie wiarę?

„W moim drugim życiu otworzyłabym aptekę we wsi w której mieszkam. Ale taką inną, niż te, które aktualnie mamy.
Aptekę dla ciała i duszy.
Przy samym wejściu postawiłabym kosze pełne ziół. Klientów od wejścia witałyby kwiaty lawendy, mięty, tymianku, rozmarynu, nagietka, rumianku i wiele innych pachnących i skutecznych ziół na wiele dolegliwości. Na półkach, od podłogi do sufitu obok ziół w tabletkach i tych suszonych na napary i herbatki, byłoby mnóstwo naturalnych olejków eterycznych, które świetnie działają na emocje, psychikę ale też wspomagają leczenie chorób fizycznych i odstraszają insekty.
W mojej aptece byłoby też mnóstwo naturalnych kosmetyków, maści przeróżnych z propolisu i miodu manuka i z żywokostku na obolałe stawy i olejków z wiesiołka, jojoby czy kokosa na problemy ze skórą i probiotyki też by były, takie z prawdziwego zdarzenia,
Zaraz obok ziół, olejków i kosmetyków znajdowałby się duży dział z homeopatią.
Na problemy z zasypianiem, na ból gardła, na katar, na grypę, na bóle głowy. Bezpieczne, skuteczne i co najważniejsze bez skutków ubocznych.
Na tych drewnianych półkach, pomalowanych biała farbą byłoby też mnóstwo witamin i minerałów. Taka zwykła witamina C potrafi cuda zdziałać w wielu dolegliwościach, tylko na łyżki trzeba ją jeść, obok solniczki i pieprzniczki postawić i do wszystkiego dodawać.
Witaminę D jako naturalną szczepionkę na grypę bym proponowała, żeby już więcej nie chorować. I być przewlekłe zdrowym przez całe swoje życie.
Leki chemiczne, te które teraz w aptekach królują też by były, ale umieszczone na samym końcu, w gablocie za szkłem, używane tylko w ostateczności….bo medycyna zintegrowana powinna być.
I książki też bym tam sprzedawała. Wszystkie które przeczytałam i te które czytać będę i polecać innym. Pokazywać, udowadniać, że zdrowie jest na wyciągnięcie ręki, trzeba tylko chcieć do niego dotrzeć. 

Może nie potrzebuję drugiego życia żeby marzenie swoje spełnić?tylko trochę odwagi i uporu w dążeniu do celu?
A drugie życie podarowałabym bliskiej mi osobie i wszystkim tym, którzy, bardzo ciężko chorując, jedynie co usłyszeli od lekarzy to, że nic więcej nie da się zrobić.
A da się….i to naprawdę wiele.
Bo nawet w najbardziej beznadziejnej sytuacji trzeba walczyć, do końca, wszelkimi możliwymi sposobami.” Ania S.

I o tym by uważniej słuchać..

„A kiedy dziadek opowiadał mi jak z krakowskiego wagonami przywozil konie, pił wódkę z królem Cyganów, walczył o Polskę i kochał jako młody człowiek … to teraz spisałabym to wszystko. ” Joanna

Ludzie, którzy chcą pisać scenariusze i robią to dobrze, ale zupełnie w siebie nie wierzą..

„W moim równoległym życiu jestem rozwiedziona(choć w realu kocham go bardzo). On ma kogoś, moje przeciwieństwo – przebojową, pewną siebie kobietę a jestem sama. Życzę im jak najlepiej. Mieszkamy blisko. Dzieci na przemian u niego i u mnie. Wreszcie mam czas dla siebie i odpowiadam za siebie. Znów czytam książki o sztuce a nie ulotki z Biedronki. Żeby odreagować zwykłe problemy zwiedzam wystawy, chodzę do kina, odwiedzam teatr, chodzę na koncerty a nie do Ciucholandu. Jestem pewna tego co chcę i co robię. Piszę scenariusze (chyba jeszcze pamiętam jak to się robi). Dobre, proste historie. Podobają się. Spotykam jakiegoś zdolnego chłopaka, z którym pracuje mi się świetnie. Jesteśmy przyjaciółmi i razem zaczynamy tworzyć własne filmy. On jest bezczelny i bezczelnie zdolny a ja trochę chłonę jego zdolności i młodzieńczą beztroski i butności…A zakochuje się we mnie Thom Yorke! Albo Tom Hardy…albo Mads Mikkelsen ;)))” Ozdoba.

I od Kogoś, Kto nie wie, że nie szanują nas Ci, którym na to pozwalamy.

„Nowego męża chciałabym w drugim życiu, takiego który by mnie szanował…” Ania.

I napisała też kilka słów moja najlepsza przyjaciółka..

„Gdyby spojrzeć na moje życie jako na film reżyserem wstępu mógłby śmiało być jakiś Luis Gonzales z Wenezueli, znany reżyser oper mydlanych czy coś. Tak. Pierwsze 5 lat przynajmniej. Potem długo, długo Smarzowski, żeby zaraz po nim pałeczkę przejęła Szumowska. Teraźniejszość to zdecydowanie twór Kieślowskiego. Zdecydowanie. Coś zmienić? Owszem, ale wbrew ciezkiemu scenariuszowi i mistrzowskiej obsadzie, niezbyt wiele. Mam szczęście, że jestem świadoma.,że wprawdzie powoli,ale sama do wszystkiego dochodzę i nie mam wielkich wymagań. Ani zbyt niskich nie mam. Żadnego doświadczenia nie wymazałabym, nawet najgorszego. Bo doświadczać trzeba, żeby się uczyć ludzi, współczucia dla nich, zrozumienia. Żeby wiedzieć jak nie nienawidzić. Choć są takie chwile kiedy wściekłość zalewa oczy krwią. Uczę się jak zamieniać tę wściekłość w obojętność. Żeby niczemu się nie dziwić. Żeby – na ile to możliwe -się nie bać.
Nie, raczej nic bym nie zmieniła. Czy chciałabym być na ten przykład, szanowaną biznesłoman w szpilkach czerwoną podeszwą? Mogłabym, gdyby tak być miało. Teraz zakładam czerwoną sukienkę z przeceny w debenhamsie a syn woła -Mamo, pięknie wyglądasz! Co warte więcej? Kiedyś chciałam śpiewać, tak na scenie na poważnie. Teraz nucę coś pod nosem a Kuba mówi -zaśpiewaj jeszcze raz. Mój prywatny bis. Mam to szczęście, że nie zazdroszczę. Nie oglądam się za cudzym życiem. Mam dość roboty z własnym. Ze wszystkim trzeba sobie poradzić i już. Nawet z tym czego najbardziej się boimy. Strach ma wielkie oczy tylko z daleka. Wszystko można oswoić. Życie można by mieć inne, ale czy będzie lepsze? Wszyscy z czymś się zmagamy. Czasami przy wieczorny kieliszku wina popłakuję sobie, że przecież mogłoby być inaczej, mogłabym zrobić to tak a tak. A kiedy wyschnie ostatnia łza, mówię sobie -i tak nic bym nie zmieniła. Mam szczęście znać, być blisko wspaniałych ludzi. Nie, nie że jak 7 wspaniałych. Mam szczęście do ludzi szczerych, uczynnych z poczuciem humoru.
Nie ciągnie mnie by być „Bóg wie kim”. Wiem ,że na wszystko przychodzi czas, a życie jest tylko jedno i krótkie, więc trzeba się nim cieszyć. Mieć czas do „wpadania w otchłań rozpaczy ” ale generalnie cieszyć się. I tyle.
Gdybym coś mogła zmienić, chciałabym żeby zachowała się jakaś fotografia mojego ojca. Nawet nie muszę już go poznawać. Bylebym wiedziała jak wyglądał.” Kamila.

I z wierszem..

„Dziwnie to pewnie zabrzmi, ale w tym drugim życiu chciałabym być ekscentryczną staruszką.
Starzy ludzie (zresztą tak jak i dzieci) wiedzą jak żyć.
Bez lęku, barier, poczucia czy coś wypada, oglądania się na innych, w zgodzie ze sobą i wewnętrznym ja gdzieś skrywanym głęboko.
Byłabym chodzącym wykrzyknikiem wielbiącym cud życia. I nosiłabym się na fioletowo.

A później.. później chciałabym móc powrócić do swojego życia z tą całą życiową mądrością i nie czekać już ani chwili, tylko być ekscentryczną już teraz… A za motto mieć wiersz Jenny Joseph- Ostrzeżenie.

„Kiedy będę starą kobietą zacznę nosić purpurową suknię
Z czerwonym kapeluszem, choć nie pasuje ani do mnie ani do sukni
I wydam całą rentę na brandy i letnie rękawiczki
I satynowe sandały, choć może mi zabraknie na masło
I będę siadać na krawężnikach w chwili zmęczenia
I podjadać ciastka w cukierni i naciskać dzwonek alarmu
I stukać moją laską o płot.
Nadrobię za wszystkie lata mojej poważnej młodości
Będę wychodzić w kapciach na deszcz
I zrywać kwiaty w ogrodzie sąsiada
I nauczę się pluć na odległość.

Będę nosić okropne bluzki i może się roztyję
I będę jeść naraz trzy kilo kiełbasy
Albo tylko rzodkiewkę przez tydzień
I będę chomikować ołówki i kredki

Ale póki co muszę nosić ciepłe ubrania
I dawać dobry przykład dzieciom
Zapraszać przyjaciół na obiad
I czytać gazety

Ale może powinnam poćwiczyć już dziś?
Żeby ci co mnie znają nie byli za bardzo zdziwieni
Kiedy na starość zacznę nosić purpurową suknię.”  Tymiankowa.

I jak Ktoś innego życia nie chce…

„Gdybym miala drugie zycie, to oddalabym je komus kto go naprawde potrzebuje. Rok temu mialam powazne problemy zdrowotne , byly dni ze nie mialam sily zyc. Nikt nie umial mi pomoc, ale jakas wielka wewnetrzna sila ktora tkwi w kazdej z nas, ( kiedy jestesmy zdrowi zapominamy o niej) oraz milosc moich malych jeszcze dzieci, pokonaly chorobe. Mieszkamy w miescie, ale w przyszlym roku chcemy przeprowadzic sie w gory, zyc w zgodzie z natura.
Jeszcze pare lat temu pewnie chcialabym byc kims innym teraz lubie byc soba, bo zycie jest tu i teraz.”  Klaudia

A teraz każdemu z Was, marzących o drugim życiu, życzę siły i wiary w siebie.
Jak nie teraz to kiedy? Drugiego przecież nie będzie.
Życie to nie konkurs na blogu Julii R..
A umrzeć i żałować się nie żyło jak się chciało..
Czyż to nie szkoda? 

I Kto ma wygrać? Pomóżcie proszę..

Wygrywa Iw.
Nagroda pocieszenia dla aneta.c23